Contacto

Representa ún de los símbolos arquiteutónicos más emblemáticos del cascu históricu d'Avilés. La so situación, ente'l Palaciu de Ferrera y la ilesia de San Nicolás de Bari, ayuda a da-y preste a esti monumentu tan orixinal del sieglu XVII.   

A últimos del sieglu XVI empiecen les obres pa canalizar la trayida d'agua p'Avilés, dende la zona alta, alredor de la Villa, concretamente nel sitiu conocidu como Valparaíso. Enantes l'agua baxaba llibremente pelos propios claces lo que nun yera mui hixénico y lo que ye peor, yera un focu peligrosu d'enfermedaes; por eso entamen a facese obres pa canalizalo. Esti trabayu dura siete años, y supuso tamién la construcción de fontes públiques na ciudá. D'aquella dómina ye ésta de San Francisco. Los Caños de Rivero ficiéronse más tarde. La fonte de los Caños de San Francisco ye un monumentu singular. Tien un frontal del que salen seis cabeces humanes qu'echen agua nun pilón rectangular que nel mediu ye ovaláu. Penriba de tres de les cabeces hai elementos heráldicos: pa los dos llaos, tán dos escudos d'Avilés y en mediu, el d'armes del reinu de Castilla. La xente la ciudá tuvo munchos años bebiendo l'agua d'estos caños y usándolo pa casa. Antiguamente el pilón facía d'abrevaderu pal ganáu.